هر که محروم است ازین دولت سزای محنت است

شکر می گویم که در شکرت مزید نعمت است

هر که شد خاک درت او را به از صد عزت است

از نظر مگریز کان باران ز ابر رحمت است

این گرانی بس که جان بر آستان خدمت است

خوشتر از رخسار و زلف حوریان جنت است

آفرین بر جان درویشی که صاحب همت است