دهانت ذره رویت آفتاب است

که از شوق چنین گنجی خراب است

چو کتان از وجود ماهتاب است

چه جای بستر و چه جای خواب است

که دیدار تو ما را خود عذاب است

اگر بر خرقهام داغ شراب است

که در باران امید فتح آب است