گرت بر لاله سنبل سایه بان است

که در وی لؤلؤ لالا نهان است

عذارت ماه و قد سرو روان است

مرا آشفتگی کار از آن است

که میداند که آن موی این میان است

اگرچه حکم تو بر من روان است

که دیدارت مرا آرام جان است

چو چشمت فتنه آخر زمان است

بغایت طوطی شیرین زبان است