دل رفت به باد دلپذیری

از عشق بتان جوان شود پیر

گیرم سر زلف و دارمش دوست

صد چرخ زند بر آتش از ذوق

پایم که دل منت به دست است

بیند مگر دو دیده در آب

گم کرد کمال دل در آن کوی