از تو مرا سرخ رونی در جهان است

درد تو با جان و دل وظیفه رسان است

سوخته این مراد و کشته آن است

تا نکنی پی غلط که راه همان است

ا گر همه برگ گل است بار گران است

باری ازین سود دوست را چه زیان است

جنس سخن های تونه حد زبان است