نو درد نداری و رخ زرد نداری

دلها برد آن آه که از درد برآرند

رخساره بخون مژه بنگار دم نقد

غم روند و محنت دمد و درد برآید

دیدی که چه غمهاست نرا بر دل ازین بار

تا چند بگردن بری این سر که حق اوست

سر چیست کمال از تو اگر می طلبد بار