شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۲۱۸
کمال الدین اسماعیل
کمال الدین اسماعیل( رباعیات )
86

شمارهٔ ۲۱۸

چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد
از شاخ بهر باد فرو می افتد
ز آغاز و سرانجام همی اندیشد
وز آمد و شد خنده برو می افتد