می شنوم باز که باری دگر

نیست قرارت بر من تا ترا

تو بکنار دگران وز تو من

باز سرا کار نو آورده یی

نیک بدانست که ما جز بدی

دل بتو دادن نه صوابست، لیک

دل ز غم ار خون شودم گو که شود

خوش نبود الحق در راه عشق

ورنه توانم که کنم رغم تو