درد دل از حد گذشت و یار نداند

شد ز ضعیفی تنم چنان که گر او را

جان دهمش پای مزد تا ببرد دل

ماه رخا! با لب تو جان رهی را

با همه کس خیره داد دست به پیوند

خواهم کآنرا بگوش تو برسانم

چشم تو کی غم خورد بحال دل من؟

جورز خوبان توان ببرد و لیکن

خسته دلم را چو آرزوی تو خیزد

آنچه تو دانی ز گونه گونه جفاها