141
شمارهٔ ۴۴
رنگ رویت بر ارغوان خندد
لعل تو بر می جوان خندد
خنده خونین زند انار زرشک
هر کجا آن دو نار دان خندد
با لبت گر برند نام شکر
عقل چون پسته در دهان خندد
چون پدید آید از لبت دندان
شکل پروین بر آسمان خندد
پیش روی تو گر بخندد گل
بر بتر جای گلستان خندد
عاشقی را که سر بری چون شمع
در رخت از میان جان خندد
چشم گریانم از دل سوزان
بر تن خویش شمع سان خندد
در سخن شکّر تو بر طوطی
پسته وار از سر زبان خندد
روی تو دیده وانگهی خورشید
صبح ازین روی بر جهان خندد