وز چهره نقاب بر فکندست

صد صرّۀ پر ز زر فکندست

نوروز بیکدگر فکندست

زین روی زبان بدر فکندست

لاله همه کوه و در فکندست

بی قیمت و بی خطر فکندت

از ترس برهگذر فمندست

در دیدةۀ بی بصر فکندست

آوازۀ شور و شر فکندست

وز آتش گل سپر فکندست

تا بر رخ گل نظر فکندست

نرگس که چو مست سرفکندست

خود را بخراب در فکندست