چو غنچه بسته طبعی، چشم تنگیست

که بر دوشش ز غمزه نیم لنگیست

که هر کس را که بینی نام و ننگیست

وگر چه در تو زین معنی درنگیست

اگر صبری کنی ، کاندر تو سنگیست

که هر غمزه درو تیر خدنگیست

مگر زین بیشتر بامات جنگیست؟

تو گویی لنگی اندر دوش لنگیست

چو گل هر کس کش از روی تو رنگیست

چه بودستش؟ بنامیزد! چو چنگیست