که هیچگونه ندانم که بر چه حال گذشت

ز روزهای فراقت هزار سال گذشت

وگر حقیقت خواهی تو، از ملال گذشت

اگر بعکس شود هر چه از کمال گذشت

ز روی رسم نوشتن کز اعتدال گذشت

که هیچکس رازین جنس بر خیال گذشت

ز بس که بر سرم از گونه گون محال گذشت

چو زندگانی در حسرت وصال گذشت

زیان عمر من از سود جاه و مال گذشت

بسنده کن گو، از حدّ گوشمال گذشت

که آفتاب شکیب من از زوال گذشت

اگر حرام بداین قدروگر حلال گذشت

ردیف شعر از آن کرده ام بفال بگذشت

چو حال تشنه که بر چشمة زلال گذشت

وگرچه هر نفس از وی بصد نکال گذشت

سحرگهان که بمن بر دم شمال گذشت