جز ز شه دیوار تدویر دواتت باره نیست

بر فراز بام گردون جنبش سیّاره نیست

ای مسلمانان ، جان دریا نیز سنگ خاره نیست

چون عروس طبع تو محتاج طوق و یاره نیست

جز زجرم بحر اخضر نیل بر رخساره نیست

گر ز روی راستی طبع تو چون طیّاره نیست؟

جز زمین و آسمانش خشتک و قوّاره نیست

چشم خورشید درخشان لایق فوّاره نیست

چون وفا از چار دیوار وجود آواره نیست

چون نصیب من شد از انعام تو یکباره نیست

لیک در انگامه اش کس را دل نظّاره نیست

در بسیط کون یک کامل که او غمخواره نیست

مهد خاکی پیش من جز صورت گهواره نیست

پس چگویی بازبانم جای صد گفتاره نیست؟

مفلسم من زانکه بکر فکرمن این کاره نیست

جز زپنج انگشت من بر فرق یک سرخاره نیست

میخورم سوگند و دانم موجب کفّاره نیست

کس چو من محروم و غم روزی و محنت باره نیست

وآدمی را از مؤنات طبیعی چاره نیست

خود گرفتم درنهادم قوّت امّاره نیست

آب روی بخشش و دست و دل نان پاره نیست

شادمانم زانکه دور آسمان همواره نیست