ای صفات کرمت روحانی

هر کجا حضرت تو، آسایش

همه زرهای جهان را نقشست

سر کلک تو همی برباید

قهر تو موجب استیصالست

ذات پر معنی تو مشتملست

هر کجا کرد بود بارانی

گر نیم حاضر درگاه رفیع

بتو مستظهرم از کلّ جهان

پیش از این داده ام اندر خدمت

آن بهر تیر و تبر شایسته

ظاهر و باطن او شرّ و فساد

یک زبانی نبود در دوزخ

چار سالست که محبوس ویم

حاصلی نیست ز سرمایه و سود

این هم از طالع منحوس منست

صاحبا ! صدرا! از بهر خدا

چه بود چیزی ازین افزونتر

مالش ظلم اگر می ندهی