وی ذات تو عالم معانی

بایسته تری ز زندگانی

شایسته تری ز شادمانی

اجرام سپهر سوزیانی

چون دولت و مستی و جوانی

از کف ندهم برایگانی

نه چون دگران سر زبانی

کلک تو به عذر ناتوانی

اندی که نباشد از توانی

از بهر چه کرد سرگرانی؟

این شیوه به من مبر گمانی

دادن به الاغ و کاروانی

از آفتهای آسمانی

گر خدمت او تو می نخوانی

یاد آر ز بنده گر توانی

من آن تو ام دگر تو دانی