که نیست فضل و هنر را به از تو غمخواری

نه هرگز از تو رسیده به موری آزاری

بر آن زبنده و آزاد نیست انکاری

ولی تو دیگری و دیگران دگر آری

که بی جگر بدهد آرزوی بیماری

مرا نه رنگ نشستی نه روی رفتاری

چگونه زحمت، دانی چنان که هر باری

که تا وسیک جنسیّتی بود باری

که خاک بر سر هر مدبری کله داری

که پیش ایشان نرزد سری به دستاری

بهیچ حالی مرغوب هیچ هشیاری

بنام خادم داعی به چند دیناری