ای بزرگی که کامرانی تو

تا همه خواجه تاش من باشد

بختیان سپهر را هر هفت

از برای حصول اغراضت

کرّۀ چرخ را که توسن خوست

تا که باشم بخدمتت نزدیک

دوست کامیّ من همه زانست

گه بمدح تو کلک می گیرم

من کنون ز احمقی چنان شده ام

بر گروهی سلام می نکنم

چون درآیم بمحفل و بروم

با اکابر بمجلس خلوت

با سخایت چو پخته شد کارم

چرخ بر من جفا بسی کردست

همچو کار تو زندگانی خویش

احتشامی گرفته ام در سر

چیست تفسیر خویشتن داری

رخنه را انسداد می جویم

سیم چندان که جمع داند شد

خویشتن را بهر صفت که بود

از برای خورش بمطبخ خویش

مختصر همچو مردمان خود را

از کف ساقیان سیم اندام

بوسه یی نیز گر برد فرمان

می خرم اسب و می فروشم خر

از برای نشست خاصۀ خویش

از هلالش رکاب می سازم

گرچه بر زینتش دست من تنگست

لیک با این بلندی همّت

طمع از دانۀ تو هم نبرم

از تو بسیار چیز خواهم خواست

وقت را از برای مرکب خاص

تا نگویی همان گداست که بود

داند ایزد که دایم از پی تو