گر عزیزست سیم بر مردم

چشم از آن بر سر آمد از همه تن

چشم نرگس اگر توانستی

گرگ یوسف نشد زاطلس و نیز

همه نیها چو نیشکر بودی

نیست یک تن که مردمیت کند

چشم ترکان سیاه دل زانست

مردمی در جهان نماند از آن

خود چه عهدست عهد ما؟ که وفا

شرف مردم از هنر باشد

اگرت آرزوی عیش خوشست