ای جبین تو مطلع اقبال

بنده را رسمکیست بر دیوان

داشتم پار روزة حرمان

من و گندم که رسم سال منست

رسم باشد که در جوال شود

پار من رفتم ، ار تو فرمایی

خود گرفتم که رسم من غبّ است