ای دل سیه لطیف دیدار

از تیغ و قلم نه یی تو خالی

از حقّۀ تو نگار گیرد

ز آب دهن تو زنده گردد

گاهی دهن توناف آهو

باشی همه ساله سرفکنده

دارند همیشه بر کنارت

مرغی که توزقّۀ کردی او را