به پای فکر برین بام بیستون آید

سوی نشیمن اصلیش رهنمون آید

هر آنچه ثقل طبیعی بود نگون آید

علّو همّتش از نهمتش فزون اید

وگر حجاب نباشد در اندرون آید

وزو به عالم جان تحفه گونه گون آید

به بوی او دل از اندیشه ها برون اید

هوا که دیو ستنبه ست ازو زبون آید

شکیب دور شود، عقل در جنون آید

چو بددلان نخورد غم که کار چون آید

که گر بگویم از ان رنگ بوی خون آید