شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۱۷۴ - ایضا له
کمال الدین اسماعیل
کمال الدین اسماعیل( قطعات )
109

شمارهٔ ۱۷۴ - ایضا له

مکن ملامت من گر به خدمت خواجه
مرا زیادتی اکنون تردّدی نرود
ضرورت از پی قوتی ببایدم رفتن
مرا ز بخشش او چون تعهّدی نرود
تعهّد ار نبود کومباش، سهلست این
ز من برای تعهّد تقاعدی نرود
و لیک محض خری باشد آمدن جایی
که گر نیایی هرگز تفقّدی نرود