در دست و پای دولت، خلخال و پاره باشد

در موکب جلالت ، خود یک سواره باشد

زوبین تیر آرش ، یک گوشت خواره باشد

چون گل بزیر دامنش ، ار صد کناره باشد

ماه نوش بود زه ، مهرش قواره باشد

ار لجّۀ مطامع ، چون برکناره باشد

چون گل لباس عیشش، گر پاره پاره باشد

بر دختران طبعم ، اختر نظاره باشد

بر هفت عضو اقلیم ، آنرا گذاره باشد

از احتشام طبعم ، با گوشواره باشد

از تو دگر کسانرا ، زر در غواره باشد

تا چند از جنابت ، دروا چو ناره باشد

از لطف بنده پرور ، خود کس چکاره باشد

تاریخ خاطر من ، باری دوباره باشد

محرومیی بدینسان ، بس آشکاره باشد

کز وی چو موم گردد ، گر سنگ خاره باشد

کس را درین چه تاوان؟ این از ستاره باشد

حرمان چو غالب آمد ، آنرا چه چاره باشد؟