ای سخا پیشه یی کامید مرا

پرتو همّت تو چون آتش

چون بدیدم که نشتر از ره فصد

عجب آمد مرا از ین حالت

گفتم این دست بحر بود،چرا

دست سرو، ارغوان شکوفه کند؟

شفق از افتاب طالع شد ؟

آخر الامر معنیی بس خوب

دست تو بر مثال دریاییست

همچو غوّاص سر بدو در برد