که مرا قصد بجان می دارد

همه چون آب روان می دارد

هر چه طبع تو نهان می دارد

سر بر این خسته گران می دارد

ورچه دایم دو زبان می دارد

راه بر خسته دلان می دارد

راستی را سر آن می دارد

که زبان تلخ چنان می دارد

کنده بر پای از آن می دارد

که ز دست تو فغان می دارد

که به سوداش زیان می دارد