ای که نه شقّۀ چرخ اطلس

بهر شاگردی فرّاشات

ماهرویان پس پردۀ غیب

پای چرخ آبله گشت از انجم

ابر از آن روز که دست تو بدید

خصم را مهر گیاه در تو

بر تو چون طالع تو میمون باد

میروی عافیتت همره باد