الهی غنچه امید بگشای

بخندان از لب آن غنچه باغم

درین محنت سرای بی مواسا

ضمیرم را سپاس اندیشه گردان

ز تقویم خرد بهروزیم بخش

دلی دادی ز گوهر گنج بر گنج

گشادی نافه طبع مرا ناف

ز شعرم خامه را شکر زبان کن

سخن را خود سرانجامی نمانده ست

درین خمخانه شیرین فسانه

حریفان باده ها خوردند و رفتند

نبینم پخته ای زین بزم و خامی

بیا جامی رها کن شرمساری