چون یکی لحظه گفت و گو کردند

شیخ مالید دست و پیش نشست

پاره ای خورد و پاره ای بگذاشت

نقل و خرما به دست خود سره کرد

بهر اهل فتوح فاتحه خواند

گاه تفسیر گفت و گاه حدیث

یک زمان از سخن نیارامید

گاهی از شیخ خویش راند سخن

از کرامات آن دقایق خواند

سخنان گفت جمله پخته و نغز

چون تو باشی ز ذوق حال تهی

خواجه را هیچ نی چه سود فغان