فاسقی را بدید ناگاهی

ره به سوی جحیم بگشاده

ده به سیلاب فتنه رخت او را

تا نپیچد ز خط حکم تو سر

با دعا گوی گفت کای مغرور

که نهد پا ز شرع و دین بیرون

که بود زو خدای ناخشنود

تو چه سنگش همی زنی بر فرق

دست جان هوا پرستش گیر

جان به تیر دعا مفرسایش