دلا تا کی درین کاخ مجازی

تویی آن دست پرور مرغ گستاخ

چرا ز آن آشیان بیگانه گشتی؟

بیفشان بال و پر ز آمیزش خاک

ببین در رقص ارزق طیلسانان

همه دور شباروزی گرفته

یکی از غرب رو در شرق کرده

شده گرم از یکی، هنگامهٔ روز

یکی حرف سعادت نقش بسته

چنان گرم اند در منزل بریدن

چه داند کس که چندین درچه کارند

به هر دم تازه نقشی می نمایند

عنان تا کی به دست شک سپاری؟

خلیل آسا در ملک یقین زن!

کم هر وهم، ترک هر شکی کن!

یکی دان و یکی بین و یکی گوی!

ز هر ذره بدو رویی و راهی ست

بود نقش دل هر هوشمندی

به لوحی گر هزاران حرف پیداست

درین ویرانه نتوان یافت خشتی

به خشت از کلک انگشتان نوشته ست

ز لوح خشت چون این حرف خوانی

به عالم اینهمه مصنوع، ظاهر

چو دیدی کار، رو در کارگر دار!

دم آخر کز آن کس را گذر نیست

بدو آر از همه روی ارادت!