قافیه سنجان چو در دل زنند

روی چو در قافیه سنجی کنند

تن بگذارند و همه جان شوند

گوهر این کان همه یک رنگ نیست

گوهر و لعل از دل کان می طلب!

هر که به خس کرد قناعت، خسی است

ناشده از خوی بدت دل تهی

هر چه به دل هست ز پاک و پلید

چون گره نافه گشاید نسیم

شاهد پرورده به صد عز و ناز

بر رخش از غالیهٔ مشکسای

خال که از قاعده افزون فتد

خال، جمالش به تباهی کشد

این همه گفتیم ولی زین شمار

عشق که رقص فلک از نور اوست

جامی اگر در سرت این شور نیست

مرد کرم پیشه کجا خوان نهد