گشت آن آب سوی بحر روان

خویشتن را ورای بحر ندید

هیچ چیزی به غیر آن نشناخت

دید، هم در حضیض و هم در اوج

متکاون شد ابر در نیسان

رونق افزای باغ و بستان گشت

سیل شد بر رونده راه ببست

تافت یکسر به سوی بحر، عنان

شد درین دوره سیر بحر، تمام

کردن انکار دیده و، دانست

اوست کف، اوست قطره، اوست حباب

عشق با هر چه باخت، با او باخت

غیر دریا ندید چیز دگر

در جهان نیستند جز حق بین

لیکن اندر نظر تفاوتهاست