صانع بیچون چو عالم آفرید

ده بود سلک عقول، ای خرده دان!

کارگر چون اوست در گیتی تمام

اوست در عالم مفیض خیر و شر

روح انسان زادهٔ تاثیر اوست

زیر فرمان وی اند اینها همه

چون به نعت شاهی او آراسته ست

پیش دانا راهدان بوالعجب

هست بی پیوندی جسم اش مراد

زاده ای بس پاکدامان آمده ست

کیست ابسال؟ این تن شهوت پرست

تن به جان زنده ست، جان از تن مدام

هر دو ز آن رو عاشق یکدیگرند

چیست آن دریا که در وی بوده اند

بحر شهوت های حیوانی ست آن

عالمی در موج او مستغرق اند

چیست آن ابسال در صحبت قریب

باشد آن تاثیر سن انحطاط

چیست آن میل سلامان سوی شاه

میل لذت های عقلی کردن است

چیست آن آتش؟ ریاضت های سخت

سوخت ز آن آثار طبع و جان بماند

لیک چون عمری به آتش بود خوی

ز آن «حکیم اش» وصف حسن زهره گفت

تا به تدریج او به زهره آرمید

چیست آن زهره ؟ کمالات بلند

ز آن جمال عقل، نورانی شود

با تو گفتم مجمل این اسرار را

گر مفصل بایدت فکری بکن

هم بر این اجمال کاری، این خطاب