نویسندهٔ قصهٔ هر گروه

که چون سلطنت یافت بر وی قرار،

خردنامه های حکیمان نوشت

به آن راست کردی همه کار خویش

به شاگردی او دلش شاد بود،

که مغز از قبول دل و جان گرفت

وز آن پس نوای دعا ساز کرد

به روی تو چشم رضا باز باد!

خدا آنچه دادت، به ایشان بده!

که اینها رسیدت ز فضل خدای

نیاید تو را هیچ دشوار، پیش

نشانه شوی تیر ادبار را

دل از هر بدی بر کران بایدت

نکو کن چو گفتار، کردار خویش!

بشو ظلمت جهل را ز آب علم!

به پشت تو گردد فزون بار تو