الهی! کمال الهی تو راست

جمال تو از وسع بینش، برون

بلندی و پستی نخوانم تو را

نه تنها بلندی و پستی تویی،

چو بیرونی از عقل و وهم و قیاس،

ز آغاز این نامه تا ختم کار

همه دفتر فضل و انعام توست

نگویم که نامت هزار و یکی است

تویی کز تو کس را نباشد گزیر

ندارم ز کس دستگیری هوس

عبث را درین کارگه راه نیست

به ما اختیاری که دادی به کار

چو سررشتهٔ کار در دست توست

سزد گر ز حیرت برآریم دم

یکی جوی جامی! دو جویی مکن!

یکی اصل جمعیت و زندگی ست