جمال جهان پادشاهی توراست

کمال از حد آفرینش فزون

مقید به اینها ندانم تو را

که هستی ده هست و هستی تویی

درین نکته یک مو خم و پیچ نیست

تو را چون شناسم من ناشناس

به هر چه افتدم چشم دل آن تویی

بر او صنع تو حرفکش خامه ای

که دیباچه نامه زان شد درست

بر او ختم شد منصب خاتمی

گر آرد یکی نامجو در شمار

مفصل شده نسخه نام توست

که با آن هزاران هزار اندکیست

که کوشد در احصای صد کم یکی

وزآن مهره گردان قوی پشت من

که گردد از مهره سان ماه و مهر

از آنست این مهره گردانیش

ز تدبیر تو رو به یکرنگی اند

ز تو خاک در باد آویخته

بسی خیر ظاهر که الصح خیر

زمین پر درختان بار آور است

پس از زندگی وصف پایندگی

ز دانش به هر کار بند و گشاد

در افتادگی ها تویی دستگیر

ز دست تو می آید این کار و بس

نه چون فیض خورشید بی خواهش است

به قانون حکمت به آن ره کنی

ولی هر سر از هر سر آگاه نیست

ندادی در آن اختیار اختیار

کننده به هر کار پابست توست

چو مختار باشیم و مجبور هم

نجنبد ز جا تا نگویی بجنب

در آن جنبش او هم بود یک خدای

وگر خود شریک است در یک درم

دو شاخش نهد شحنه لااله

که دارد دو گیتی مؤثر یکی

به میدان وحدت دو گویی مکن

دویی تخم مرگ و پراکندگیست