در گشودند به باغ ِ گل ِ سرخ

و من ِ دلشده را

به سراپرده ی رنگین ِ تماشا بردند

من به باغ ِ گل ِ سرخ

با زبان ِ بلبل

خواند

درسماع ِ شب ِ سروستان

دست افشاندم

در پریخانه ی پر نقش ِ هزار آینهاش

خویشتن را

به هزاران سیما

دیدم

با لب ِ آینه

خندیدم

من به باغ ِ گل ِ سرخ

همره ِ قافله ی رنگ و نگار

به سفر رفتم

از خاک به گُل

رقص ِ رنگین ِ شکفتن را

در چشمه ی نور

مژده دادم به بهار

من به باغ ِ گل ِ سرخ

زیر ِ آن ساقه ی تر

عطر را زمزمه کردم تا صبح

من به باغ ِ گل ِ سرخ

در تمام ِ شب ِ سرد

روشنایی را خواندم با آب

و سحر را

به گل و سبزه

بشارت دادم