خسته و بیماروش به گردنم آویخت

دیده اش آشفته از خمار ِ هوس بار

چنگ فرو برد و گیسوان ِ سیه را

ناز ِ سرانگشت ِ وی که گم شده ای داشت

سینه اش افشرده روی سینه ی من تنگ

نرم و نوازشگر آرمیده به دوشم

شعله ی سرد ِ شکیب و سایه ی پرهیز

در نگهش آرزوی تشنه ی لبریز

گرم در آغوش ِ من خزید و هوسناک

من ز خیالی رمیده سرد و سبک مهر

لب ز لبم برگرفت و از سر ِ افسوس

وز نگه ِ خسته اش به چشم ِ من آویخت

دید که باز اندرین دو دیده ی نمناک

دید که باز این دل ِ رمیده ی بی تاب

از پس ِ اشکی که همچو هاله ی اندوه

باز تمنای کام و حسرت ِ آغوش