بیا نگارا بیا ، بیا در آغوش ِ من

ز زلف وا کن گره که مست و آشفته به

ازین کمند ِ بلند به گردن ِ من ببند

به ناز بر من بتاز ، به غمزه کارم بساز

بخند و گیسو ز ناز بریز بر شانه ها

به عشوه دامان ِ خویش برون کش از دست ِ من

ز عشوه ها تازه کم به سر جنون ِ مرا

چو لب نهم بر لبت لبم به دندان بگیر

گهی به قهرم بسوز چو شمع ِ آتش پرست

به بوسه ای زهرناک از آن لبم کن هلاک

بیا و بنشین بیا گل ِ خرامان ِ من

دمی در آغوش ِ من بخواب شیرین ، بخواب

بریز پر ن بریز ز باده جام ِ مرا

سپیده بر می دمد به ناله های خروس

ببوس آری ببوس لب ِ مرا نوش کن

تو هم چو بردی ز دست مرا بدین چشم ِ مست