درین سرای بی کسی اگر سری در آمدی

ز بس که بال زد دلم به سینه در هوای تو

سماع سرد بی غمان خمار ما نمی برد

خوشا هوای آن حریف و آه آتشین او

یکی نبود ازین میان که تیر بر هدف زند

اگر به قصد خون من نبود دست غم چرا

فروخلید در دلم غمی که نیست مرهمش

شب سیاه آینه ز عکس آرزو تهی ست

سرشک سایه یاوه شد درین کویر سوخته