ای عاشقان، ای عاشقان پیمانه ها پر خون کنید

آمد یکی آتش سوار، بیرون جهید از این حصار

آن یوسف چون ماه را از چاه غم بیرون کشید

از چشم ما آیینه ای در پیش آن مه رو نهید

دیوانه چون طغیان کند زنجیر و زندان بشکند

دیدم به خواب نیمه شب خورشید و مه را لب به لب

نوری برای دوستان، دودی به چشم دشمنان

زین تخت و تاج سرنگون تا کی رود سیلاب خون؟

چندین که از خم در سبو خون دل ما می رود