نه لب گشایدم از گل، نه ل کشد به نبید

نشان داغ دل ماست لاله ای که شکفت

بیا که خاک رهت لاله زار خواهد شد

به یاد زلف نگونسار شاهدان چمن

به دور ما که همه خون دل به ساغر هاست

چه جای من؟ که درین روزگار بی فریاد

ازین چراغ توام چشم روشنایی نیست

گذشت عمر و به دل عشوه می خریم هنوز

کراست سایه درین فتنه ها امید امان؟

صفای آینه ی خواجه بین کزین دم سرد