با این دل ماتم زده آواز چه سازم

در کنج قفس می کشدم حسرت پرواز

گفتم که دل از مهر تو برگیرم و هیهات

خونابه شد آن دل که نهانگاه غمت بود

گیرم که نهان برکشم این آه جگر سوز

تار دل من چشمه ی الحان خدایی ست

ساز غزل سایه به دامان تو خوش بود