گر چشم دل بر آن مه آیینه رو کنی

خاک سیه مباش که کس برنگیردت

جان تو جلوه گاه آن گهی شود

خواب و خیال من همه با یاد روی توست

درمان درد عشق صبوری بود ولی

خون می چکد ز ناله ی بلبل درین چمن

دل بسته ام به باد، به بوی شبی که زلف

اینجاست یار گم شده گرد جهان مگرد