چشم مستش دوش میدیدم به خواب

گفت کای مشتاق خوابت می برد

شرم بادت آن همه دعوی چه بود

هر که در هجران بیاساید دمی

خوابم از بهر خیالت آرزوست

حال ما دور از تو میدانی که چیست

در فراقت آنچه بر ما می رود

آب حیوانی و ما در آتشم

بی تو از خوبان نیاساید همام