عشق از صورت او آینه جان بنمود

حسن او عکس جمالی ست که بیش از نظر است

آب حیوان که میان ظلمات است نهان

آن صفت ها که رسیده است به گوشم ز بهشت

زلف بر عارض او چون رقم کفر کشید

گفتمش جز دل من هست تو را زندانی

بر زبانم سخن نظم ثریتا میرفت

آن که بخشید حلاوت به لب شیرینش

می نماید به عنایت ز سخنهای همام