ساقی همان به کامشبی در گردش آری جام را

می ده پیاپی تا شوم ز احوال عالم بی خبر

کار طرب را ساز ده واصحاب را آواز ده

زان حلقههای عنبرین آرام دلها می بری

ای آفتاب انجمن از عکس روی و جام می

ای عاشقت هر شاهدی رند تو هر جا زاهدی

هر دل که هست اندر جهان رغبت به زلفت می کند

صوفی چو لفظت بشنود دیگر نگوید ماجرا

هر گه که دشنامم دهی آسوده گردد جان من

من دست بوسی می کنم مرد لب و چشمت نیم

دارد همام از روی تو خورشید در کاشانه شب