بیا بیا که ز هجر آمدم به جان ای دوست

به کام دشمنم از آرزوی دیدارت

چو نفخ صور دهد جان به مردها عاشق را

خیال بود مرا کز تو بر توان گشتن

اگر به حسن تو باشند شاهدان بهشت

وگر به جان و جهان محبتت شود حاصل

چو زیر خاک شوم با خیال رخسارت

از عاشق تو که دارد امید هشیاری

از عکس روی تو روی زمین شود روشن

آگهی ز شوق تو خورشید آشکار شود

به جای هر سر مویی مرا زبانی نیست

همام نام تو بسیار می برد چه کند