مشتاب ساربان که مرا پای در گل است

تعجیل میکنی تو و پایم نمی رود

شیرینی وصال چو بی تلخی فراق

چون عاقبت ز صحبت یاران بریدنی ست

روز وداع غرق خوند عاشقان

ما را خبال دوست به فریاد می رسد

هر جا که می نشینم و چندان که می روم

از دید همام خیالش نمی رود